Greymouth en omgeving

4 maart 2018 - Greymouth, Nieuw-Zeeland

gedicht over de West Coast rain

Zondag 4 maart

Alweer buiten ontbeten. Als we aan ons zondagse eitje zitten, hupt er een konijntje naar ons tafeltje toe. Hij is erg tam en snuffelt zelfs aan mijn hand.

In deze omgeving stikt het van de restanten van mijnen en van golddiggers plaatsjes. Daar is relatief veel over bekend, omdat die periode aanbrak rond 1870. Veel geschiedschrijving, veel fotomateriaal en veel (delen van) huizen, een ziekenhuis, de vrijmetselaarsloge, een bank en andere gebouwen zijn bewaard gebleven. Deze informatie wordt gebruikt in het Heritage Park Shanty Town en daar zijn we vanmorgen naar toe gereden. De naam trok ons niet aan, maar de beschrijving van de inhoud wel. We moeten zeggen: het was zeer de moeite waard, ontzettend informatief en goed opgezet. Shanty Town is een complete nederzetting uit de tijd van de golddiggers, met erachter liggend een terrein waar vanaf 1865 hout gekapt is en dan met name bomen met een middellijn van  een meter of meer. Daar hoorde ook een zagerij bij. Je wordt met een stoomtreintje (we ruiken er nog naar) naar de houtkapplaats gereden, met informatie onderweg. Aan het eind van het treintraject krijg je weer veel informatie over hoe dat ging, met wat voor zagen (één- en tweepersoonshandzagen), hoe dik de bomen waren, hoe lang een paard kon werken op een dag in het regenwoud (max 4 uur), enz. Daarna mag je weer instappen en word je de trein uitgezet bij de houtzagerij. Die trein gaat ervandoor en wij lopen via een informatieve route door de houtzagerij (incl. bijbehorende geluiden) en via een bushpad met informatieborden weer naar het golddiggersdorp terug.   

Veel geleerd vandaag. Bijvoorbeeld dat het bos waar de houtkap rond 1865 is begonnen, pas na 600 jaar weer in dezelfde staat zal verkeren als toen. En dat er natuurlijk niet alleen scum en gelukszoekers woonden in zo’n nederzetting, maar ook notabelen, ambtenaren en ander witte boordenvolk.

Op weg naar Blackball, fotograferen we nog een oude kolenmijn, met een mooie brug over de Grey, want de mijn lag aan twee kanten van de rivier. In Blackfall drinken we buiten in de zon een biertje in the Blackball Hilton, tussen de ‘lokalen’, want toeristen hebben we hier niet gezien. Intussen is een koude wind opgestoken. Die noemen ze hier de Barber, omdat het lijkt of je geschoren wordt. En om je te laten begrijpen hoe het weer hier in de Westcoast is staat op één van de foto’s een passend gedicht. En als ik dat lees hebben we eigenlijk over het algemeen heel mooi weer hier!!

Verslag Kootje

1 Reactie

  1. Kees Rooze:
    5 maart 2018
    Rain I don't mind, shine and the weather is fine.
    Deze tekst van de Beatles schoot even door mijn hoofd.