Vertrek Fox Glacier - Greymouth

Zaterdag 3 maart

Voor we vertrekken eerst iets over de bruggen hier. Met name aan de Zuid - en Westcoast worden veel wegen doorsneden door  brooks, burns, creeks en rivers.  De meeste hebben een naam (we zagen aan de Westcoast o.a. de Ikea creek) of een nummer of een naam met een nummer. De grote(re) rivieren worden overspannen door bruggen, die net zo breed zijn als een kleine vrachtwagen. Vaak ligt er stukgereden asfalt over de oorspronkelijke  houten planken. Tevoren wordt aangegeven wie er als eerste over de brug mag, maar soms zijn de bruggen zo lang, dat je echt niet kunt inschatten of je tegenligger voor de brug of op de brug rijdt. Daarvoor is in het midden dan een kleine uitwijkplaats gemaakt. Zo kun je altijd verder.  En nog een opmerkelijke ontdekking in dit gebied: bij terreinwagens of andere boerderij auto’s is vaak een soort pijp uit de motorkap te zien die eindigt ter hoogte van de bovenkant van je raampje. Die pijp is aangesloten op het luchtfilter, waardoor je door diep water kunt rijden als dat nodig is. 

Elke 2 dagen ‘dumpen’ we ons vuile water uit de vuilwatertank en nemen we vers water in. Dat water kun je niet drinken, behalve als je het kookt. Elke camping heeft zo’n dumpplaats. Terwijl we daarmee bezig zijn in de regen in Fox Glacier, wordt naast ons een Chinees hummeltje van een jaar ongeveer, hevig huilend, door vader onder z’n armpjes vastgehouden, terwijl moeder zijn billetjes en rug bespuit met het ijskoude water. Zo los je een luierprobleem op….

Door de regen en de heel laaghangende bewolking kunnen we de toppen van de Fox en Franz Joseph gletsjers niet zien. Je zult vandaag maar geboekt hebben voor een mooie helicoptervlucht boven de gletsjers. De weg naar het noorden loopt nog steeds door het regenwoud, een dichte haag links en rechts van de weg met varens, palmen, hoge bomen en veel ander groen in allerlei schakeringen. De koffiestop is in Ross, een Tsplitsing met een plek waar je koffie kunt drinken En ik leer daar: het is niet two cappucino’s without a topping, maar two cappucino’s no topping. Je moet het maar weten.  De toppings bestaan uit 2 varianten: chocoladevlokjes of cinnamon. Beide niet aan te raden. En nu we het toch over koffiedrinken hebben: Als je koffie bestelt met een lemonslice bijvoorbeeld, krijg je de lemonslice mee, betaal je voor je hele bestelling, krijg je een nummertje op een pootje mee en dan begint het grote wachten. We snappen nog steeds niet waarom ze in Nieuw Zeeland zo langzaam zijn met de koffie.

Iets verder in Ross staat net zo’n mooi creditcard benzinepompje als waar we in Manapouri onze diesel getankt hebben. Wat een vinding hier in de bush.

In dit deel van de West Coast zien we regelmatig fietsers. En de hellingen zijn heftig! En dan nog die smalle wegen en de auto’s waar je steeds rekening mee moet houden omdat ze dat niet altijd met jou doen. Hulde voor die diehards.

We arriveren in Greymouth, vinden snel een mooie camping – bijna aan zee – en gaan de stad in. Zaterdagmiddag 3 uur. Het lijkt wel zondagmorgen kerktijd in de Alblasserwaard. Hier gebeurt niets, morgen ook niet. Pas maandag komt er weer leven in de brouwerij. We hebben nu wel een adres waar we wellicht de Nieuw Zeeland filmpjes kunnen uploaden, maar die zaak is pas maandagmorgen open. We drinken tegenover het oude station in de oude brouwerij buiten een biertje. Ddaarna gaan we terug naar de camping. Direct na het eten, zo rond een uur of half 9 moeten we echt een spurtje naar het strand trekken, omdat de zon in sneltreinvaart ondergaat. We zijn nog net op tijd. Op veel plaatsen op het strand worden vuurtjes gestookt van het oude bomenhout dat overal te vinden is. Dat ziet er heel sfeervol uit.  

Verslag Kootje