Vertrek Greymouth - Westport

Maandag 5 maart

Geen ontbijt in de bus of op de camping vanmorgen, maar een kop warme thee. Het regent flink. We gaan zodra de winkels hier open zijn naar een soort vestiging van Kodak, waar we de filmpjes, die al een poos klaar zijn, hopelijk kunnen uploaden. Helaas, dat kan daar niet, hun computers zijn onderling verbonden en bij het uploaden verwachten ze dan ‘conflicten’. Maar ze hebben een oplossing: bij de bibliotheek, schuin tegenover, kunnen we terecht. En dat klopt. Een van de 3 filmpjes word snel en probleemloos geupload, die kan gelijk verzonden worden. De andere 2 filmpjes blijken niet doorgekomen te zijn. En zo is er altijd wat!

Na de koffie tegenover de bibliotheek (alles in deze straat is tegenover iets waar je net geweest bent), rijden we naar het noorden, richting Westport. Geen grote afstand, maar wel langs de kust en dat betekent eigenlijk altijd regelmatig uitstappen om te kijken hoe (mooi) het is. We zijn vertrokken met slecht weer, maar langzamerhand komt er een mooie opklaring vanuit zee. De wolken blijven hangen voor de bergen rechts van ons, maar daar hebben we geen last van. Het wordt zelfs warm, 23 graden!

Vrij snel al stoppen we bij Motukiki Rocks om wat beelden vast te leggen. Daarna door naar Punakaiki, waar de zgn. Pancake rotsen te zien zijn. Er is een soort wandelpad uitgezet langs de rotsen, die iets verder in zee staan, met natuurlijk weer infoborden, waarop eigenlijk staat dat de geleerden nog steeds niet precies weten hoe de gelaagdheid in de rotspartijen is ontstaan. Het is een spectaculair geheel, onderdoorgangen in de limestone rotsen en diepe geulen. En mooi weer erbij. Voorbij Charleston is een uitkijkpunt waar in principe pelsrobben te zien zijn. Het is even omrijden, dus we hopen dat ze ook inderdaad voor ons thuisgebleven zijn en gelukkig is dat zo. De afstand naar beneden waar ze op de rotsen rondhangen is niet eens zo ver weg. Wat leuk is dat we ze niet alleen zien maar ook horen. Vooral de jonge robben huilen wat af. 

Onderweg hebben we al een aantal keer zwarte loopvogels gezien: die heten Weka’s (is meervoud). Op de camping lopen bruine loopvogels rond die heel brutaal zijn en ook wel eens in de camper wilden kijken. Die naam moet ik nog opzoeken. We hebben ze eruitgegooid! Wat een schorem. Vanavond hebben we weer verse wilde zalm gegeten uit de omgeving. Dat gerecht blijft voorlopig op het repertoire staan.  

Verslag Kootje