Vertrek - Christchurch - Charteris Bay

Dinsdag 13 februari vertrek vanaf Schiphol met Emirates Airlines om 22.10 per Airbus A 380.  Onvoorstelbaar hoe zo’n kolossaal toestel met 500 man aan boord de lucht in gaat. Via een televisiescherm op de voorstoel in de rugleuning van je voorganger kun je behalve allerlei films, live de bovenkant van het vliegtuig en de omgeving van de airbus volgen d.m.v. een camera aan de staart.

Kootje was ernstig aan de griep en had het niet makkelijk. Na Dubai kon ze ( omdat er 2 stoelen naast ons vrij waren) lekker wegzakken.

Aankomst Dubai woensdagmorgen 14 februari om 07.45 plaatselijke tijd. Reisduur 6 uur 45 minuten. Uitstekende maaltijd en ontbijt gedurende de reis. Dubai heeft een zeer modern en luxueus uitziende aankomst/vertrekhal.

Vertrek Dubai 10.15 richting  Christchurch (Nieuw Zeeland) met tussenstop  in Sydney. Onderweg 2 maaltijden en lunch gehad. Aankomst donderdag 15 februari om 13.50 uur.

Paspoortcontrole op Christchurch was net als in Schiphol automatisch. Je stopt je paspoort in een lezer, er wordt een foto gemaakt en je kunt wel of niet verder. Bij Kootje was dat in Christchurch dus niet het geval (te nieuw paspoort zei de douanier). Dit kostte erg veel tijd.

Het is een graad of 29 in Christchurch en we pakken voor de airport de Purple Line bus, die ons naar het hotel brengt. Geen spectaculaire stad en tot twee maal toe redelijk recent getroffen door ernstige aardbevingen. Wat rond gewandeld door het wat ongezellige stadsdeel met overigens wel leuke kleine nieuwgebouwde winkeltjes . Na douchen smakelijk gegeten en het eerste glas bier en witte wijn van Nieuw Zeelands bodem gedronken. Heerlijk!!!

We kijken nog even door de luxaflex uit het raam van onze kamer: behoorlijk troosteloos met beneden een parkeerterrein. Tegen 22.30 naar bed. Onderweg in het vliegtuig af en toe weggezakt maar meer dan een uur of 2-3 heb ik zeker niet geslapen.

Vrijdag  16 februari. Kootje is behoorlijk koortsig en hoest heftig . We checken uit en nemen de taxi die voor het hotel staat. Een aardige Indiase man met tulband brengt ons naar Britz Camperverhuur. Daar worden uitgebreid formulieren en voorwaarden van verhuur van onze Toyota Camper digitaal uitgewisseld. Na instructie vertrekken we richting Banks Peninsula.

Wel wennen dat links rijden, langere bredere auto en een linkse buitenspiegel waarbij je je hoofd iets te lang te ver naar links moet draaien . Verder rijdt ie heerlijk met z’n automatische versnelling.

Maar eerst naar de supermarkt om een kar vol etenswaar en voorraad voor de komende dagen in te slaan. Betalen met betaalpas werkt voor geen meter. Een creditcard is beter. We hadden daar al rekening mee gehouden en voldoende contant geld op zak. Alleen zijn die pinkosten hoger dan betalen met de pin.

We arriveren tegen 13.00 uur in Charteris Bay (ligt ten zuiden van Christchurch op Banks Peninsula). Een terrein voor zgn. selfcontained campers. Dit houdt in dat de camper zijn eigen opvang van vuil water heeft en dus in de vrije natuur mag staan. Een zeer fraaie camping in een natuurgebied met wat verlopen botanisch tuinen. Daar is ook een gelegenheid tot het nuttigen van lekkere dingen. We nemen een juice, cappuccino en een overheerlijke brownie. Wat een stukken chocola zitten er in en ” gluten/lactosevrij ”, zoals de baas trots vertelde . Engelser kan het niet.

Kootje ploft direct neer op de bank in de camper, is zeer koortsig en valt in een diepe slaap.  De hoeveelheden paracetamol weigeren nog dienst te doen. We eten weinig. We klappen het bed naar beneden (we liggen ‘beneden’ want dat leek toch wat handiger dan ‘boven’)  en vallen in een diepe slaap.

Zaterdag 17 februari. We worden wakker op onze eerste plek en hebben een heerlijk uitzicht op de landerijen met schapen en bergen op de achtergrond. Het wordt een rustdag vinden we en Kootje slaapt erg veel in de camper. Buiten is het27 graden maar ze ligt te klappertanden onder een dekbed.  besloot wat boodschappen te gaan doen in Churchbay . Een 3 tal km heen lopen en dito terug langs de weg met mooi uitzicht op de baai van het Penisula. Teruggekomen is Kootje nog steeds in diepe slaap en bij het wakker worden  hoest ze heftig en heeft een stem als een gebarsten kruik. Deze griep gaat duidelijk niet uit zichzelf over en ik vraag dan ook  aan de baas van de tearoom waar we het snelst naar toe kunnen om medische hulp te krijgen. Dit wordt dan weer Christchurch. Na eerst op een verkeerd adres te zijn aangekomen ga ik een pub in om raad te vragen. Ik krijg een ander adres. Aangekomen in het ziekenhuis krijgen we te horen dat de wachttijd 2 uur bedraagt maar dat men zal proberen Kootje er tussendoor te doen. O ja, nog wel even eerst de rekening ter grootte van $ 185.—te betalen. Gelukkig: na een uur wordt ze door een alleraardigste dokter geholpen en die constateert een dubbele longontsteking.  Medicijnen kunnen meteen opgehaald worden bij het volgende loket a $ 36.--. Het is inmiddels  19.00 uur en we rijden weer de bochtige weg terug naar Charteris Bay met een zakje medicijnen. 

Verslag van Jørgen