Charteris Bay - Akaroa - Oamaru

Zondag 18 februari

Orton Bradley Park heeft niet alleen een mooie campingground en een grote variëteit planten en bomen, maar ook een uitgebreid wandelnet door de landerijen die bij de boerderij horen. We lopen vandaag een van de routes voor een deel. Verrassend afwisselend. Aan het eind van de dag arriveert een contingent van 5 enorme Britz Spaceships, allemaal hetzelfde, met 5 Chinese families met kinderen met harde stemmen. We zien veel Aziaten in Nieuw Zeeland op vakantie in campers . Het gaat blijkbaar goed in China, de mensen kunnen ver op vakantie.

In de keuken heeft zich een lekgevalletje voorgedaan: onze ½ ltr fles mooie olijfolie is omgevallen en leeggelopen. Pech! Dat wordt poetsen.

Maandag 19 februari

Ons einddoel vandaag is Akaroa – denken we –. Het ligt nog steeds op Banks Peninsula, maar dan aan de zuidoostkant. We slingeren door het landschap en worden opeens verrast door een fantastisch uitzicht op een vulkaanmeer en hoge kraterrand aan de overkant van het meer. De kleur van het water is diepblauw/groen. In de tijd dat we staan te fotograferen rollen er langzaam wolken over de kraterrand. Ach, een wolkje, wat maakt het uit, maar in korte tijd vallen er zware witte wolkensluiers naar beneden en de kleur van het meer wordt steeds donkerder en bruiner. Dat voorspelt niet veel goeds. We kronkelen naar beneden naar Akaroa, waar het wemelt van de toeristen. Het dorp – ooit door Fransen opgezet – doet erg z’n best om er erg Frans uit te zien. Je kunt naar de Boucherie en de Franse bakker en je kunt overal je geld kwijt aan cadeautjes en eten. We kiezen voor een camping aan de kust: Okains Bay. Dat is 16 km rijden vanuit Akaroa en ook het einde van de wereld.

Het weer wordt wat ruiger tijdens onze rit erheen en als we inchecken bij de campingbaas dirigeert hij ons naar het kinderspeelveldje met rondspringende konijnenpopulatie, omdat naar alle waarschijnlijkheid de orkaan Gita zal overkomen vannacht en die zou wat bomen kunnen vellen. We moeten met de kop naar de bergen gaan staan, zodat we niet omvergeblazen kunnen worden. Een spannend vooruitzicht.

Dinsdag 20 februari

Gelukkig: orkaan Gita is nog niet gearriveerd deze nacht. Er valt wel ontzettend veel regen. Jørgen legt wat ouwe caravans vast, die her en der verspreid staan op deze old school/ verrommelde camping. We peren ‘m toch maar ’s morgens voor alle zekerheid. Van de baas moeten we vooral niet rechts op links afslaan, snel naar beneden en wegwezen. Maar dat is niet de mooiste route, dus we slaan toch rechtsaf om over de kraterrand de rijden. Mooi door de wolken, mistflarden en bakken regen.

Via Christchurch (daar zijn we weer!) rijden we op verzoek van Jørgen nog even door, op zoek naar het centrum van de stad). We zien panden in de steigers, gestutte kerkwanden en andere opknapsituaties, maar een echt centrum vinden we niet. Hiervandaan volgen we de route naar het zuiden, richting Oamaru. Regen! Regen! Windvlagen en steeds meer water in de rivieren die we oversteken. En veel vrachtwagens met schapen en lammeren onderweg. We spreken af te stoppen als we echt last krijgen van de wind, maar dat gebeurt gelukkig niet. Intussen horen we wel berichten over natte voeten in Christchurch en Banks Peninsula. We checken heelhuids in op de een na laatste campingplek in Oamaru, een camping met een warme douche!    

verslag: Kootje

Ps kijk ook even naar de video