vertrek Grafton - Dorrigo

Dinsdag 27 maart

Eerst rijden we naar de oude brug over de Clarence in Grafton. Die willen we toch graag nog fotograferen, maar dan vanaf de oever van de rivier. Er wordt hard gewerkt aan een herstructurering van de brug en het wijkje er omheen. Als we daar rondlopen wordt net een mooi houten huis ontruimd. De twee verhuizers lopen af en aan. De bewoonster komt met een plastic tas en een bruine speelgoedbeer het huis uit en stapt haar auto in. Waarschijnlijk naar haar volgende huis. Het is een triest beeld. Jorgen maakt intussen foto’s van het gebied onder de brug. Vanuit Grafton rijden we naar Coffs Harbour. We hopen natuurlijk toch op een prachtige verblijfplaats aan de oceaan, maar dat lukt niet. In het plaatsje wordt de jetty vastgelegd op beeld, een soort houten pier de baai in.

Daarna richting binnenland, via Bellingen naar Dorrigo. Dat is de bergen in en dat gaan we merken. Vanaf Bellingen wordt het weer echt slecht. Dichte mist en als waarschuwing via onze Tomtom ook nog een bericht dat dit een gebied is met vallend gesteente en heel scherpe haarspeldbochten en gevaarlijke omstandigheden. Dus of we willen opletten. Dat doen we. Dorrigo ligt op ruim 790 meter hoogte en er heerst dichte mist, maar er is wel een Spar. Een SPAR! Of we in Nederland zijn, maar dan 30 jaar geleden. En aan de overkant is de bottleshop open, want in Australie koop je geen wijn in de super, maar in een aparte winkel. Alle winkels zijn trouwens om 4 uur gesloten. Niet ver van het dorp vandaan  is de camping. Wat een mooie plek, maar wat een ouwe meuk! In de wasgelegenheid van de ‘ Ladies’ groeit de klimop welig naar binnen. Als ik ga afwassen  biedt een flinke grijze spin zijn diensten aan. Wat een enorm beest! Ik heb ‘m weggestuurd naar boven, uit de afwasbak de muur op. Douchen doe je met muntjes van 20 dollarcent, ongeveer 0,14 euro. Echt prijzen van deze tijd. We kunnen ook in bad gekund als we dat gewild zouden hebben, maar dan moet je wel eerst alle rotzooi en blaadjes wegspoelen die er al weken inliggen en hoeveel 20 cts stukken hadden we dan wel niet in de automaat moeten stoppen. Eigenlijk is dit de meest bijzondere camping waar we overnacht hebben. Vol vogels en een prachtig uitzicht. 

Verslag Kootje