Dagje omgeving Whitianga

Woensdag 21 maart

Alweer hevige regenval, maar nu vroeg in de ochtend. Ik doe ons frisselucht luik dicht, want het nevelt over de spullen eronder, waaronder de computer. Dat is ons contact met de buitenwereld, dus daar moet goed voor gezorgd worden. Om precies 9.00 uur staan we voor de Isite om te weten te komen of we vandaag mee kunnen met de boot. Niet dus, de swell is er nog steeds  en morgen wordt ie nog sterker. Zo’n swell ontstaat soms ver buiten de kust, maar geeft de oceaan een erg onrustig karakter. Surfers zijn er gek op, maar gewone bootjes kunnen heel makkelijk omslaan. Tijdens de koffie bespreken we wat ons programma voor vandaag dan gaat worden. We hebben het nog niet geschreven, maar in elk gehucht in Nieuw Zeeland,  kun je ontzettend lekkere koffie drinken. Dit land is vergeven van de Italiaanse koffiemachines, hier is ooit goed zaken gedaan.

We vertrekken naar Hahei (mooie naam, we reden eerder al  eens door de Heuheuroad, net of je daar Lambiek tegen zult komen op straat), want vandaar gaan ook boten naar de Cathedral Cove en als dat niet lukt, kunnen we gewoon lopen naar de Cove. Wel een beetje op  en neer, maar langs de kust, dus dat kan niet tegenvallen.

Hahei is de enige plaats in Nieuw Zeeland waar ze een non parking beleid in het dorp voeren. Je kunt je auto/camper kosteloos buiten het dorp kwijt. Er is maar op één plaats reuring in dit dorpje en dat is op een klein pleintje. Voor de rest is er helemaal niets, alleen veel houten huizen, vooral onbewoond op dit moment. De temperatuur is intussen flink opgelopen: het zal tegen de 27 graden zijn. We gaan de route naar Cathedral Cove lopen, want ook hier varen de boten niet. Het is 75 minuten heen en dan moeten we ook weer terug via dezelfde weg. Geen water mee, om de een of andere reden hebben we nooit water bij ons op dit soort wandelingen. Twee keer tijdens deze wandeling raak ik Jørgen kwijt. Eerst aan het begin, maar dan vinden we elkaar toch weer terug en daarna bij een info platform met Look Out. Omdat het einddoel de Cove is, ga ik ervan uit dat ik hem daar zal treffen. En dat is ook zo. De grond onder de Cove is droog als we aankomen. Er zitten veel mensen op het strand, de zee is erg wild en dat ziet er altijd mooi uit. Wij gaan straks wel zwemmen, niet hier tussen al die bezoekers. De route terug is net zo druk met wandelaars als heen. Dat heeft vast te maken met het feit dat de boottochten ook vanuit hier niet doorgaan vandaag. Daardoor zie je veel mensen wandelen, terwijl ze dat eigenlijk niet aankunnen. Er wordt wat afgestrompeld. Halverwege dalen we even af naar Gemstone Bay. Ik had gehoopt dat ik er naar mooie halfedelsteentjes kon zoeken, maar het zag er iets anders uit: er was geen strand, wel enorme en minder enorme stenen, sommige groen, roze, bruin, met of zonder gekleurde pitten en met of zonder kleuraders er doorheen. 

Dan nog even doorbijten in die warme zon. Het eindpunt van de wandeling is het strand en daar gaan we lekker zwemmen. Zo’n 10 meter verder komt een watervalletje met zoet water naar beneden. Kunnen we straks onze zwemkleding uitspoelen. De golven zijn hoog en wild en gooien ons omver, maar het is heerlijk. Op het strand zien we kleine prachtig diepblauwe kwalletjes met een soort doorzichtig zeiltje erop. Wat is dat? Niemand doet er zenuwachtig over, dus wij doen dat ook niet en de meeuwen eten ze lekker op. Intussen weet ik hoe ze heten: Drive by the wind kwalletjes: 3 a 4 cm lang en 2 cm breed. Met een zeiltje van max 3 cm hoog. Nog nooit zulke leuke kwalletjes gezien.

Verslag Kootje