Vertrek Waihi - Whitianga

Dinsdag 20 maart

Het heeft hard geregend vannacht. Niets van gemerkt, maar er liggen grote plassen. We zien de zee nu vrij dichtbij, het is vloed, de golven zijn hoog en wild en er is niet veel strand meer over om op te lopen. Ook hier is weer iemand schelpen aan het verzamelen voor de maaltijd.

We vertrekken uit Waihi het schiereiland Coromandel in. En we worden blij verrast als we het landschap zien veranderen in een Zuidereiland landschap. Lekker ruig, met veel bergen en haarspeldbochten. In Whangamata houden we een koffiestop. Naast ons staat een groene antieke Ford, alweer een ouwe bak naast ons en toevallig ook nog groen. Als we de ‘dorpsstraat’ doorlopen wordt het duidelijk: midden in het dorp – dat is dus aan de ene kant van de doorgaande drukke weg, want erachter liggen eigenlijk geen straten – wordt een podium opgebouwd. Van woensdag t/m zondag wordt hier een Rock and Roll festival wordt gehouden. Veel winkels zijn in stijl ingericht. Onderdeel van het festival is de optocht van oude/antieke auto’s, die reizen van plaats naar plaats en worden steevast welkom geheten met de tekst: Welcome Beachhoppers! Veel parkeerplaatsen zijn nu al bezet met oude auto’s, de meeste daarvan niet in originele staat, maar ‘versierd’ met dikke bumpers, carburatoren met luchtinlaat boven de motorkap, wielen met een soort lange messen aan de velg en meer van dat soort ongein. De eigenaars zijn net zo gevarieerd als hun automobielen. Onze keurige overbuurman op de camping gisteren staat er ook met zijn zwarte bolide, die nu onder het zeildoek vandaan is gehaald. Maar er is ook veel volk met tattoos, grijze staartjes of gewoon lang grijs haar met een vette hoed. En niet te vergeten de would be oude rockers met ringetjes her en der in hun lichaam en dat van hun vriendin/vrouw. Als we onze weg vervolgen komen we af en toe nieuwe oude auto’s tegen, allemaal op weg naar hèt feest van het jaar in Whangamata.

Hierna rijden we een volgend traject door de bergen. Aan onze kant van de weg ligt een diesel- of oliespoor, dat vrij breed is en vrij vers. Dat wordt opletten, zegt Jørgen en op het moment dat hij het zegt, raakt de witte bus in een soort slip in een haardspeldbocht. En natuurlijk komt er dan net een tegenligger aan, die gelukkig niet zo hard gaat omdat de helling erg steil is. Het gaat allemaal net goed, Jørgen reageert adequaat en net voor het fout kan gaan zijn we weer terug op de eigen weghelft. Even het zweet van het voorhoofd vegen….. Op een gegeven moment zien en ruiken we het spoor niet meer. Dat maakt deze rit heel wat relaxter.

Als we Whitianga inrijden en even bij willen tanken, zie ik dat de linker achterband heel erg zacht is. We hebben geluk: naast het tankstation zit een Goodyear werkplaats. Ze kijken ernaar en lossen het probleem op. Er komt een enorme schroef uit de band. Reparatie in een half uur en we kunnen weer verder. Soms zit het mee….

We informeren bij de Isite naar een boottocht naar de Cathedral Cove en de zuidelijke kustlijn. Bij dit aanbod hoort een half uur snorkelen. Dat lijkt ons wel wat. Maar boeken kan helaas niet, de ‘swell’ is te hoog of te groot en daardoor kunnen de platte toeristenbootjes niet de zee op. Morgenochtend vanaf 9.00 uur zijn ze er weer en kunnen we informeren of er nog gevaren wordt die dag.  Morgen zullen we om 9.00 uur op de stoep staan met de benodigde ingrediënten voor deze tocht. Nu even duimen dat de ‘swell’ wat minder wordt.....

Verslag Kootje