dagje Wellington

Zondag 11 maart

Uitzonderlijk mooi weer vandaag. Eerst nog een nachtje bijboeken en zorgen dat we de extra 500 mb gewoon krijgen ipv moeten betalen voor de filmpjes. En dat lukt. We pakken bus 83, die zo’n 10 minuten lopen van de camping langskomt. Een retourtje Wellington kan gewoon cash betaald worden bij de chauffeur. Het is een rit van een half uur en dan staan we midden in het centrum. Op aanraden van de chauffeur zoeken we gelijk de Cable Car op, want nu is het nog niet druk. De Cable Car, een rood kabeltreintje, brengt ons binnen 10 minuten naar boven via een steile rails. En boven is er coffee with a view. Hier leer ik dat een cappuccino – no topping, ook bekend staat als a naked cappuccino. Goed om te weten, zo ga ik voortaan altijd de cappuccino bestellen. Boven kijken we uit over de stad en de baai in de zon en raken in gesprek met onze buurkoffie drinkers uit Sydney. In New Zealand raak je met iedereen in gesprek, hebben we de afgelopen weken ondervonden. Heel belangrijk is het antwoord op de vraag waar je vandaan komt. Dat is dé openingszin van bijna alle gesprekken: where are you guys from? We horen dat ook in Sydney erg veel Chinezen studeren en op vakantie zijn. Zoveel, dat er intussen onrust is ontstaan bij de lokale Sidneyezen. In het park achter de koffietent is een birdsanctuary, waar in het echt, niet in kooien, veel vogels te horen en te zien zijn. Dat is wel een omweg waard. We zijn nog geen 200 m in het park of we worden vergast op het gezang van de Tui - allerlei heldere klok en belgeluiden – die we al vanaf Charteris Bay in het botanische park gehoord hebben. Nu hebben we ze ook gezien, drie stuks die tegen elkaar op aan het zingen waren.

Via smalle parkpaadjes naar beneden, naar de echte stad. Onderweg mooie houten huizen naast hoge flats vastgelegd. Wellington heeft heel veel afgebroken en vervangen door aardbevingsbestendige opvallend mooie hoogbouw, soms best gewaagd, maar gelukkig hebben ze ook wat oudere huizen laten staan. Mooi voor het contrast. De parlements gebouwen in het noorden van het centrum zijn een mix tussen oud en nieuw. De beehive is daarvan het nieuwste gebouw. 

We komen terecht in een festival aan de haven, waar precies op dat moment een soort regatta wordt gehouden. Elke zichzelf respecterende studentenvereniging doet er aan mee. Jongens en meisjes gemixed. De lange boten (waka's) hebben een zeer kundige stuurman/vrouw, die ongeveer doet wat een gondelier kan achter op z’n gondel. Hij of zij zorgt er ook voor dat er op de juiste manier wordt gestart. De roeiers zijn eigenlijk peddelaars, ze roeien aan een kant. Dan is er nog een ritmeschreeuwer, of hoe zo iemand ook mag heten. Het gaat er fanatiek aan toe, met yells en aanmoedigingen en het gaat ook ontzettend hard!

Even verder wordt iets opgevoerd op een podium met een visser en een vis, maar het was te langdradig om er langer naar te kijken. Dit valt onder de noemer ‘fout jeugdtheater’. Eerst een biertje aan de haven. Dat zijn 2 biertjes voor NZ£ 20,-. Een flinke prijs voor 2 consumpties. We bezoeken het Te Papa museum – vrije toegang – waar veel informatie te zien is over de schuivende aardplaten, waardoor New Zealand zo vaak te maken heeft met aardbevingen, over de geschiedenis van de Maori’s en de settlers, die vanaf 1840 ongeveer het land hebben ‘bezet’. Je kon ook ervaren wat het was om een aardbeving mee te maken in een huisje. Met ooggetuigenverslagen en beelden. Dat maakt heel duidelijk hoeveel impact zoiets heeft. Je zag beelden van de enorme scheur in de grond, door een groot gebied heen, dwars door boerderijen en schuren.

De stad is heel kosmopolitisch, de eerste echte stadse stad waar we doorheen lopen. De keuken is ook werelds: van Vietnamees tot Koreaans en Japans, van Frans tot Mexicaans, alle keukens zijn vertegenwoordigd. En op zondag zijn vrijwel alle winkels open. Vlakbij de bushalte voor bus 83 is een supermarkt, daar kunnen we onze inkopen doen. Dan met de bus lekker makkelijk terug naar onze witte bus. De zon schijnt nog steeds, we genieten ervan tot een uur of 7, dan is ie verdwenen achter de bomen. Wellington is een aanrader, wat een bruisende stad hebben we vandaag gezien.

Verslag Kootje