Doubtful Sound

Woensdag 28 februari                                         Prachtig weer

Om 6 uur gaat onze telefoonwekker af. We moeten om 06.45 uur bij de boot zijn om in te checken voor onze tocht naar Doubtful Sound. Het is nog pikkedonker als we wegrijden. Als ik de camper op de parkeerplaats zet begint het langzaam lichter te worden. Er zijn aardig wat mensen net zo vroeg opgestaan als wij, onder wie een 20 tal kayakkers, die het eerste deel van de tocht met ons meereizen om daarna in hun kayaks te stappen. We zullen ze later op de dag nog in de verte zien in hun kleurige bootjes.

Om 07.15 uur varen we weg. Boven op het dek kun je in de morgenkou het opgaan van de zon en de slierten wolken boven het meer vastleggen. We besluiten direct om – als het nog een keer ’s morgens mooi weer is – net zo vroeg op te staan om te fotograferen. We varen het hele Manapouri meer over, tot aan de ondergrondse electriciteitscentrale. Daar moeten we eruit, het meer houdt hier op en we rijden per bus een dikke 20 kilometer over een soort verharde weg. Dezelfde weg die onbegaanbaar was na het noodweer van afgelopen zondag. Onderweg wijst de chauffeur, tevens gids en natuurkenner, ons op de plekken waar de bomen en de rotsen van de bergen af zijn gegleden, de weg op en overheen. Ze zijn nog steeds bezig met reparaties. Er wordt flink doorgekard met de bus. Aan het einde van het traject stappen we weer een boot in, nu met een captain die ik eerder in Manapouri heb zien sjouwen met voorraden. In de toeristenbranche en misschien ook daarbuiten, hebben mensen hier verschillende functies. Zo bestuurt de mevrouw die de vuile koffie kopjes inneemt, ook de boot (of andersom). Intussen zijn de wolkenflarden vrijwel verdwenen. Het is een prachtige zonnige dag, dus we kunnen lekker boven op het dek zitten. We beginnen bij Deep Cove, een steile smalle doorgang naar het wat opener water van de Sound.  Doubtful Sound is een vrij brede fjord met hoge rotsige wanden inclusief de nodige watervallen. Omdat er aan de Tasmanzee kant van de lange fjord een flink eiland ligt, is het vrij rustig op het water. Direct na het keerpunt vlak voor de Tasmanzee worden we opeens vergezeld door een groepje dolfijnen. Eerst zwemmen ze een poosje voor de boot uit, daarna kan ik drie van hen vastleggen als ze onder de kop van de boot meezwemmen en af en toe omhoogkomen. Dat is een leuk extraatje. We reizen weer terug met de bus en stappen weer over op de boot naar Manapouri. Om 14.45 uur stappen we uit en drinken een biertje: een Wild Buck bij het enige café in de verre omtrek van Manapouri. Op de camping zakken we lekker weg in het zonnetje, we zijn per slot van rekening al een poosje op. Morgen vertrek uit deze regio.

Verslag Kootje