Manapouri en bezoek Te Anau

Maandag 26 februari                                             de zon schijnt!

Na het noodweer van gisteren worden we verrast met een zonnetje. Ik ga eens informeren of en hoe we een bezoek kunnen brengen aan een van de ‘Sounds’ in Fiordland National Park. Er zijn vrijwel geen wegen in dit gebied en we willen er toch graag een kijkje nemen. Dat kan, het kost wat, maar dan kun je ook wat verwachten horen we om ons heen. Het is alleen nu lastig om hiervoor te reserveren. Door het noodweer van zondag is een deel van de weg onbegaanbaar geworden door bomen en rotsen op de weg. Die weg moet op verschillende plekken gerepareerd worden. Daar is een speciale dienst voor die betaald wordt uit het tolgeld dat je als weggebruiker moet neerleggen om de weg te mogen gebruiken. Er staat op dit traject altijd een bulldozer klaar voor ‘de eerste hulp’.

Bij een aantal bruggen was het waterpeil ook meer dan 2 meter gestegen. Dan kun je alleen nog zwemmen…. Er  moesten uiteindelijk zo’n 300 bezoekers opgehaald  worden uit het gebied per helikopter. Er passen 10 man in zo’n ding, dus ze zijn wel even bezig geweest. Al die mensen hadden betaald voor hun reisje, maar hadden eigenlijk nog niets gezien. Zij moeten dus eerst. Wij boeken voor de allereerste gelegenheid op woensdagmorgen om 07.15 uur. Lunchpakketje mee en hopen op mooi weer. Rond half 3 zouden we dan weer terug moeten zijn – tenzij natuurlijk - Ik moet wel m’n telefoonnummer achterlaten, voor als het niet doorgaat vanwege onvoorziene weersomstandigheden. Op die afgelopen zondag begon de dag ook zonnig, tot rond 10.00 uur de hel losbarstte.

We rijden even naar Te Anau, waar je van alles kunt boeken qua activiteiten in de omgeving. Daardoor verwachten we veel toeristen, maar dat valt erg mee. Wel kunnen we eindelijk bij een andere winkel onze inkopen doen dan bij de Count Down (een soort Lidl qua aanbod). Om een ‘droge’ indruk te krijgen van de directe omgeving rijden we een rondje om via het plaatsje The Key. Op de camping kunnen we nog even in de zon zitten, met mooi zicht op de bergen rondom ons.

Dinsdag 27 februari         bewolkt, jassenweer

We werken aan het filmpje en aan de reisblog en lopen een leuke route vlak naast de camping door een natuurgebiedje met ‘wildstromende bergbeken’. Vanavond bezoeken we in Te Anau de Glowwormcaves. Die beestjes schijnen verder niet ergens voor te komen. Met een catamaran varen we naar de grotten toe, in de vallende avond. Net ervoor steeg een klein rank watervliegtuigje op van het meer. Zoiets hadden we nog nooit gezien. Ons reisgezelschap bestaat voor 90% uit Chinezen en de rest spreekt Engels. Fijn voor ons, want we worden als klein handelbaar groepje meegenomen door een aparte gids. We krijgen eerst uitleg over het leven van de Glowworm. Die trekt door z’n lichtende lijfje, larven en kleine insecten aan, die dan blijven plakken aan lange kleefslierten die de Glowworm zelf aanmaakt. Zo kunnen ze makkelijk verorberd worden.

Na de uitleg gaan we de grotten in. Pas op Jørgen!! Op tijd bukken!! We lopen over smalle bruggetjes over riviertjes en langs watervallen, die zoveel herrie maken dat je niet met elkaar kunt communiceren. Uiteindelijk stappen we in een klein bootje, gaan alle lampjes uit, mogen we niet praten en gaan we op weg in het pikkedonker. Boven en naast ons ontelbare Glowworms, heel dicht boven je hoofd. We mogen niet fotograferen, want daar houden die Worms niet van zegt de gids en dat geloven we.     

verslag: Kootje 

En: intussen weten we hoe het vogeltje heet dat bij Curio Bay zo aan het zingen was voor de camera van Jørgen: het is een Piwakawaka.

En nog een berichtje: er komen nog video's, maar verzenden is erg moeizaam vanuit deze streken. Die komen dus nog