vertrek Arrowtown - Fox Glacier

Vrijdag 2 maart

Vertrek uit Arrowtown. Het is zacht weer, dus we kunnen buiten eten. En alweer krijgen we een positieve opmerking over onze ontbijttafel.  Dit keer van onze jonge buurvrouw. Vandaag gaan we wat bergpassen over, dus dat gaat meer tijd kosten dan een gewoon ritje. We beginnen met een flinke langdurige bochtige stijging richting Wanaka. Helemaal bovenaan kunnen we een mooie foto maken van onze route. We rijden langs Lake Hawea, ook alweer zo’n glad meer met veel weerspiegelingen in het water. Dan voert de weg langs Lake Wanaka. Nog een keer prachtige uitzichten. Het houdt maar niet op en elke keer is het net weer even anders. Een kwestie van een paar minuten eerder of later aankomen. Wanaka is onze koffiestop, we zitten lekker buiten en kijken naar het leven in de dorpsstraat. Via Makarora rijden we dan de volgende pas over: de Haastpass, die niet zo heftig is als de vorige.

In Haast is een camping, maar we besluiten een volgende te nemen en tanken hoeft ook nog niet vinden we. Dat is toch echt een grove inschattingsfout. De Westcoast is eenzaam en verlaten en het is altijd verstandig daar met voldoende brandstof doorheen te rijden. We worden wat onrustig als we na een aantal plaatsjes zonder voorzieningen (bestaande uit 3 of 4 boerderijen) zien dat het dieselpeil in de tank flink gezakt is. Waar is een volgende tankgelegenheid?! Onze tomtom geeft ook geen signalen meer, het lijkt wel een slechte film. Bij de nederzetting Aoraki (ook 3 boerderijen) ga ik bij de eerste de beste boerderij informeren waar het dichtstbijzijnde benzinestation  is en wellicht heeft de boer (daarvan ben ik overtuigd) diesel in een van z’n grote schuren staan. Maar er is niemand thuis - als er al iemand permanent woont -. De verwaarloosde tuin, de handdoek op de drempel voor de slecht sluitende achterdeur en de houtblokken voor de schuurdeur vertellen mij dat hier allang niemand geweest is. Dat is dus niet de oplossing. Intussen heeft Jørgen de tomtom weer aan de praat gekregen, niet lang, maar lang genoeg. Ongeveer 15 km van de plek waar we nu op de oprit staan met een rood brandstoflicht aan, ligt Fox Glacier en daar zou een tankstation moeten zijn. Even langzamer rijden (scheelt in verbruik) en met een beetje geluk halen we ons dieseldoel. En dat lukt gelukkig ook. Achteraf zien we dat de vorige mogelijkheid om te tanken 120 km terug ligt. Dat zijn de afstanden waar je rekening mee moet houden. Maar Fox Glacier heeft behalve een tankstation ook nog een winkel, een café en een camping. Precies die ingrediënten die we nodig hebben om ons gelukkig te voelen.

Onderweg zijn we - net na Bruce Bay - nog even gestopt om foto’s te maken van een prachtig stuk strand met allerlei aangespoeld bomenmateriaal. Er lag naast het strand een enorme berg gladde grote, veelal spierwitte stenen met teksten. Geen idee wat de reden daarvan was. Het stikte er van de sandflies, een vreselijk stekend klein zwart vliegje dat je makkelijk kunt doodmeppen omdat ze niet zo snel zijn, maar je voelt ze pas als ze steken en dan is het te laat. In de grote rotsen op het strand zit mica. Met een beetje gepeuter kon ik er een schilfertje uitkrijgen. Eens kijken of dat heel mee naar huis kan.

Op de camping staan we vlakbij de Laundry en dat komt goed uit. We wassen en drogen van alles om morgen weer met schone zaken te vertrekken. Vanavond eten we verse wilde zalm uit de omgeving, gewoon te koop bij het kleine supermarktje. Een traktatie! En het regent weer eens.

Verslag Kootje