Vertrek Tapawera - Cable Bay

Dinsdag 6 maart

Geen ontbijt op de camping vanmorgen. We rijden direct naar de bibliotheek in Tapawera. Alleen, het is een bieb die aangesloten is bij de school en die heeft geen gewone openingstijden. Door naar Motueka. Daar is een echt bibliotheek, maar daar lukt het uploaden ook niet. Geen filmpjes meer vandaag. Door naar Takaka. Maar dat gaat niet lukken. De weg is nog steeds afgesloten in verband met de reparaties vanwege de orkaan Gita. Dit is een gebied waar veel tuinbouw is: druiven, hop, appels, peren en pruimen (nee, nog geen kiwi kwekerij tegengekomen) en ‘veggies’. De appels lagen tot op het strand werd ons verteld en er waren huizen vernield en de river was disappareared. Dat moet behoorlijk ernstig zijn geweest hier. We hadden onderweg al gezien dat er op veel plaatsen nog werd gewerkt aan schade aan de wegen was en een aantal groentetuinen zag er behoorlijk overspoeld en modderig uit. Ok, dan niet naar Takaka en de Gold Bay.  Eerst maar eens ‘ontbijten’ cq lunchen en doorspreken wat we nu gaan doen. Na ons lunchontbijt rijden we via Kaiteriteri een kustplaats daar vlakbij.  We zien daar parkeerterreinen vol met toeristen die daar iets gaan doen: kayakken, fietsen, met de jetboat mee enz. Een prachtige baai maar veel te veel mensen, dus voor ons een foute plek om te verblijven. Dan richting oost via Nelson. Na deze drukke plaats  met havenkranen, zien we 10 km verder een campingbordje naar links: camping Cable Bay 8 km. Verder geen info. Omdat het nog vroeg is gaan we daar eens kijken en dat blijkt een prachtige plek te zijn. Hier blijven we. De beheerster is er (nog) niet, we gaan daarom eerst maar eens de berg op, naar het uitzichtpunt over de Tasmanzee. Het waait enorm, af en toe moet je door je knieën en het hoge gras vasthouden, om niet van de berg af te waaien. Tussen koeien en schapen door bereiken we uiteindelijk de top met de Look Out. We waaien bijna over de rand als we niet oppassen. Mooie beelden: 50 shades of blue of misschien different shades of blue (voor de muziekliefhebbers). Terug via het officiële pad. Niet veel gemakkelijker dan hoe we heen omhoog zijn geklommen.  Heel diep beneden ons zien we onze witte bus staan.

Cable Bay dankt zijn naam aan het feit dat in februari 1867  een kabelverbinding tot stand is gebracht tussen Australië en Nieuw Zeeland. Deed een bericht er eerst 6 maanden over naar een gebied buiten New Zealand, vanaf die tijd kon je een telegram sturen dat in 4 dagen tijd zijn doel bereikte. Intussen is het wonder geschiedt: het is Jørgen gelukt om 2 filmpjes te uploaden – in the middle of nowhere -.

Het blijft erg onrustig, soms is het even stil, dan volgen enorme windvlagen, waardoor de camper flink schudt. We staan hier goed, dus ik maak me niet ongerust, dit is een minder kwetsbare plek dan op de duin bij Curio Bay.

Verslag Kootje