Vertrek Tuncurry - Liddell Lakes

Vrijdag 30 maart

We verzilveren onze 2 koffie 1 betalen bon van de camping en nemen de cappuccino’s in de camper mee naar de fileertafels van de vissers, waar de pelikanen rondhangen. Daar is het een drukte van belang. Niet alleen zijn daar vissers met lange messen bezig hun vissen schoon te maken, ook komt daar iedereen met een bootje heen, omdat er een boothellinkje is en de jeugd vermaakt zich links van ons door van een houten vlonder met omloop het water in te springen. Een goede plek om je eerste koffie van de dag te nuttigen.

We zakken af naar het zuiden via Singleton over wegen die zo slecht zijn dat we ze rodeowegen gingen noemen. Wat een potholes! Boven Singleton komen we uiteindelijk terecht op een camping aan de Liddel Lakes, waar je niet  kunt zwemmen vanwege een amoebe die je meningitis kan bezorgen. Dan maar niet zwemmen. Het is een enorm  terrein, met aan de overkant van het meer een grote elektriciteitscentrale. Hoe kun je het verzinnen: zoveel ruimte en dan nog zo’n plek voor een camping bedenken. Ik zoek een plaats op waarbij de centrale wordt verborgen door een groep bomen aan de oever. Nu hebben we een mooi uitzicht over het meer. We staan op een plek waar 10tallen meters rondom ons niemand staat. Geen stroom, maar ook geen buren. Dat is een goede uitruil. Dan horen we een trein. Die zien we ook in de verte, hij brengt kolen naar de centrale. Vooraan trekken 3 locs in totaal 96 wagons. Ik heb ze geteld. 

Omdat we zo ‘eenzaam’ staan, strijken er ook steeds vogels om ons heen neer op het grasveld, onder andere een flinke groep grijs/roze papegaaien. Die kan ik nu op m’n gemak fotograferen. ’s Avonds is het doodstil. Wat een fijne plek eigenlijk.

Verslag Kootje