Vertrek Waikite Valley - Matata

Zaterdag 17 maart

Het is 15 graden als we opstaan. We gaan van hier eerst langs de library in Rotorua omdat Jørgen die graag nog wilde fotograferen. Om op de route naar het noorden te komen rijden we daarna eerst een stuk door het stadje heen en komen toevallig (verkeerd gereden) terecht bij de Government Gardens, een prachtig aangelegd park met een enorm grasveld, omringd door een houten hotel, het Government gebouw en een Bath. De zon is intussen gaan schijnen en op het mooie veld met de houten hokjes rondom spelen zeer bejaarde Nieuw Zeelanders het aloude spel Croquet: mannen en vrouwen die met houten hamers met lange stelen, grote zware ballen door een poortje moeten slaan. Dat valt nog niet mee zie ik vanaf een bankje aan de zijlijn. Dit is wel heel erg oud-Engels! Het hele complex  wordt ontsloten door een Maori hek met beelden en enorme houten bogen.

Vlak erna stappen we uit bij een mooie begraafplaats zonder hek er omheen, met platte grafstenen en heel veel kleurige bloemen. Zo’n begraafplaats zijn we nog niet eerder tegengekomen. Nu is Rotorua  een plaats waar een kleine 40% van de bewoners Maori is en die hebben een andere begraafcultuur dan wij. Dit ziet er heel vrolijk uit. En op een van de eerste grafsteentjes die ik tegenkom staat een Nederlandse tekst: in liefdevolle herinnering.

Bij onze koffiestop in Te Teko komen we voor de tweede keer ‘de hartige muffin’ tegen. Past niet bij de cappuccino, maar we gaan ervoor. Deze komt op ons thuismenu te staan. In Whakatane zien we een groep cafébezoekers met hoge hoeden met een groen randje op het terras flink innemen. Dat zijn Ieren (of eigenlijk voormalige Ieren) die Saint Patricks Day vieren, wordt ons verteld. Morgen zijn het weer gewoon Kiwi’s hoor, stellen ze ons gerust.

Ik informeer bij de Isite naar mogelijke overnachtingsplaatsen en eindelijk komt het er dan van: er is een DOC camping bij Matate, aan zee, ongeveer 12 km daarvandaan. Daar gaan we heen. Geen  ‘power’, maar wel een mooie omgeving hopen we. En dat klopt precies. We staan tegenover het gehucht Matate, dat floreert dankzij de DOC camping, er ligt moeras tussen de camping en het dorpje en in dat moeras wonen Pukeko’s, die geleerd hebben dat het eten op de camping een stuk makkelijker te bemachtigen is (en misschien wel lekkerder is) dan in het moeras. Er lopen er dan ook een aardige hoeveelheid rond. Nadeel van deze plek is dat we niet lang aan de reisblog kunnen werken. Op een gegeven moment stopt de computer ermee. Volgende keer verder.

Wij staan achter een laag duintje aan zee op een fijne plek achteraan. Het is er niet druk. We merken niet alleen hier dat het vakantieseizoen voor Nieuw Zeeland voorbij is. Erg prettig voor ons: er is altijd plek en je mag kiezen waar je wilt staan.

Verslag Kootje